uwzględnij wielkość liter
dokładna fraza
zawarta fraza
Aktualnie przeglądasz:
Tradycja / Instytucje Chopinowskie / Imprezy / Festiwale Chopinowskie

 

 

Międzynarodowe Festiwale Chopinowskie

 

Duszniki Zdrój
Antonin
Valldemosa
Nohant
Paryż
Mariańskie Łaźnie
Gaming
Wiedeń
Warszawa

 

Duszniki Zdrój - Międzynarodowe Festiwale Chopinowskie

Duszniki Zdrój to miejsce najstarszego festiwalu muzycznego w Polsce organizowanego na pamiątkę pobytu i dobroczynnych koncertów kompozytora w tym uzdrowisku. W 1826 r., 16-letni Fryderyk Chopin wraz z matką i dwiema siostrami odpoczywał w Reinerz Bad, a w listach do rodziny i przyjaciół opiewał uroki okolicy i narzekał na brak dobrego instrumentu. Zgodził się jednak na dwa dobroczynne koncerty, o których wzmianki znajdujemy w prasie warszawskiej. O tym pięknym geście nie zapomnieli mieszkańcy Dusznik: na ścianie Kurhausu przemienionego w uzdrowiskowy Teatr umieszczono tablicę, a w 1897 r. wielki miłośnik Chopina - Wiktor Magnus z Warszawy, leśnik z zawodu - ufundował pomnik. Jego odnalezienie po II wojnie światowej przez Wojciecha Dzieduszyckiego i Ignacego Potockiego stało się impulsem do koncertu, który dał początek festiwalowi. 25 sierpnia 1946 r. wystąpiła z recitalem chopinowskim w Dusznikach Zdroju wybitna polska pianistka Zofia Rabcewiczowa; dzień później koncertował Henryk Sztompka. Ze skromnych początkowo muzycznych spotkań, kiedy wykonywano dwa, trzy recitale, z czasem rozwinął się festiwal o renomie światowej. Wielką atrakcją Dusznik jest zabytkowy Kurhaus nazwany Dworkiem Chopina, gdzie kompozytor koncertował - miejsce o niepowtarzalnym klimacie, do którego i muzycy, i melomani lubią powracać. Już w pierwszych latach występowali tu wybitni polscy pianiści: Raul Koczalski, Paweł Lewiecki, Jerzy Żurawlew, Zbigniew Drzewiecki, Halina Czerny-Stefańska, Barbara Hesse-Bukowska, Regina Smendzianka i Władysław Kędra. Wśród występujących najliczniejszą grupę stanowili zawsze laureaci kolejnych Konkursów Chopinowskich odbywających się w Warszawie. W Dusznikach gościli więc: Bella Dawidowicz, Adam Harasiewicz, Vladimir Aszkenazy, Fou Tsong, Bernard Ringeissen, Edward Auer, Garrick Ohlsson, Piotr Paleczny, w późniejszych zaś latach: Krystian Zimerman, Kevin Kenner, Stanisław Bunin, a ostatnio - Rafał Blechacz. Oprócz recitali przez wiele lat odbywały się koncerty z udziałem orkiestr Filharmonii Wrocławskiej i Filharmonii Wałbrzyskiej w Sali za Muszlą przy Pijalni Wód Mineralnych, która - niestety - została zniszczona podczas powodzi. Obecnie miejscem koncertów, podczas których występują orkiestry kameralne i soliści, jest zabytkowy kościół św. św. Piotra i Pawła.

Wielki wkład w rozwój festiwalu wniósł Tadeusz Strugała, który, będąc dyrektorem w latach 1975-1985, zainteresował festiwalem artystów z wielu krajów. W tamtych latach gościli w Dusznikach m.in.: Cyprian Katsaris, Yourii Boukoff, Peter Donohoe, Howard Shelley, Elizabeth Loeonskaja i Bruno Leonardo Gelber, a także - sędziwy już wówczas - Stefan Askenase.

W 1993 r. dyrektorem festiwalu został Piotr Paleczny, który stworzył w Dusznikach prawdziwe forum pianistyczne, bowiem - oprócz koncertów - od 2002 r. odbywają się kursy mistrzowskie, które prowadzili m.in.: Vera Gornostajewa, Dang Thai Son, Arie Vardi, Bernard Ringeissen i Katarzyna Popowa-Zydroń. Uczestniczą w nich także uczniowie i pedagodzy z Polski. Zaproszenia do występu w miejscu, gdzie koncertował Chopin, przyjmują i chętnie tu powracają najwybitniejsi pianiści naszych czasów; w ostatnich latach występowali m.in.: Nelson Freire, Brigitte Enegerer, Grigorij Sokołow, Denis Matsujew i Cristina Ortiz. Piotr Paleczny zaprasza także młodych, niezwykle utalentowanych artystów. Dzięki niemu poznaliśmy Arcadija Volodosa przed jego sławnym debiutem w Carnegie Hall, czy Aleksandra Gawryluka nazywanego następcą Horowitza, a ponadto wprowadził on nurt koncertów prezentujących laureatów pierwszych nagród ostatnich edycji prestiżowych międzynarodowych konkursów pianistycznych.

Od lat podtrzymywana jest także tradycja koncertów kameralnych, podczas których występowali m.in.: Ewa Podleś, Stefania Toczyska, Konstanty Andrzej Kulka, Krzysztof Jakowicz i Roman Jabłoński. Kulminacją każdego Festiwalu jest Nokturn, koncert nocny przy świecach, z pięknym słowem i muzyką. W roli gospodarzy występują artyści polskich scen teatralnych, a także muzykolodzy; do instrumentu zasiadają pianiści goszczący na festiwalu. Urokliwy spektakl w miejscu gdzie niegdyś koncertował Chopin pozostawia zawsze niezapomniane wrażenie.

Powstała w 1989 r. Fundacja Międzynarodowych Festiwali Chopinowskich w Dusznikach Zdroju podtrzymuje tradycje chopinowskie datujące się od połowy XIX wieku. Kontynuując pracę poprzedników, organizuje nie tylko festiwale, lecz także gromadzi archiwalia; wydała ponadto album pt. Międzynarodowe Festiwale Chopinowskie w Dusznikach Zdroju - 1946-1999. Przy Fundacji powstało Międzynarodowe Centrum Chopinowskie, gdzie organizowane są klasy mistrzowskie, sympozja i spotkania federacji Towarzystw Chopinowskich.

Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach od początku obecny jest na antenie Polskiego Radia nie tylko dzięki relacjom, ale - przede wszystkim - dzięki bezpośrednim transmisjom. Część koncertów jest także transmitowana lub odtwarzana w wielu krajach zrzeszonych w Europejskiej Unii Radiowej (dodatkowe informacje: www.chopin.festival.pl).

 

Antonin - „Chopin w barwach jesieni"

Antonin to - po Żelazowej Woli, Warszawie i Dusznikach Zdroju - kolejne ważne miejsce chopinowskiego kultu, związane z pobytem młodego kompozytora u księcia Antoniego Radziwiłła. Do dziś w prawie niezmienionym stanie zachował się modrzewiowy Pałac Myśliwski wzniesiony w latach 1822-1824, zachwycający oryginalną konstrukcją, która nawiązuje do greckiego krzyża, z pięknym, trzykondygnacyjnym salonem. To tutaj odbywają się od lat koncerty, a w 1982 r. zainicjowano „Dni Chopinowskie", które pięć lat później przerodziły się w festiwal zatytułowany „Chopin w barwach jesieni". Organizatorami imprezy są: Centrum Kultury i Sztuki w Kaliszu oraz Wielkopolskie Centrum Kultury - Antonin. Każdego roku we wrześniu - przez 4 dni - odbywają się recitale fortepianowe, z którymi w minionych latach występowali artyści tej rangi, co Halina Czerny Stefańska, Barbara Hesse Bukowska, Regina Smendzianka, Ewa Pobłocka, Tatiana Szebanowa, Janusz Olejniczak, Jean Marc Luisada, Ian Hobson, Gabriela Montero, Wiktor Mierżanow i Rafał Blechacz. Podobnie jak w czasach Księcia Radziwiłła, tak też obecnie rozbrzmiewa tutaj muzyka kameralna; stąd wizyty skrzypków, śpiewaków, wiolonczelistów, m.in.: Konstantego Andrzeja Kulki, Krzysztofa Jakowicza, Ewy Podleś, Jadwigi Rappe, Romana Jabłońskiego i Andrzeja Bauera. Wieczory przy świecach każdego roku prowadzą wybitni artyści scen polskich.

 

Valldemosa - Associacio Festivals Chopin de Valldemosa

Bardzo ważnym i niezwykle urokliwym miejscem chopinowskiego kultu jest Valldemosa na Majorce. Znajduje się tam klasztor kartuzów w którym zamieszkali Fryderyk Chopin, George Sand i jej dzieci podczas pobytu na Majorce na przełomie lat 1838/1839. Chopin, osłabiony atakiem choroby, bez żalu opuszczał wyspę, ale o jego pobycie nie zapomniano. W 1929 r. Anne Marie Boutroux de Ferrà i jej mąż - Bartolomeo Ferrà założyli tam Towarzystwo Chopinowskie. Anne-Marie Boutroux Ferrà była nie tylko założycielką Towarzystwa, kustoszem Muzeum, lecz także inicjatorką festiwali i koncertów poświęconych muzyce Fryderyka Chopina. Już w latach 1931-1936 odbywały się tam recitale, a od 1981 r. - corocznie w sierpniu - organizowane są festiwale. Ich gośćmi i uczestnikami byli wielcy artyści, często przyjaciele Anne-Marie Boutroux Ferrà, m.in. Manuel de Falla, Alfred Cortot, Mieczysław Horszowski, Aleksander Uniński, Artur Rubinstein, Shura Cherkassky, Tamas Vasary, Gyorgy Cziffra i Witold Małcużyński, o czym przypominają fotografie i programy eksponowane w jednej z sal. Współczesną historię tworzą nowe generacje pianistów, m.in. laureatów Międzynarodowych Konkursów Chopinowskich. Obecnie prezesem stowarzyszenia i dyrektorem muzeum oraz festiwalu jest wnuczka Anne-Marie - Rosa Capllonch-Ferrà. Nadal w Valldemosie, w urokliwej scenerii klasztornych korytarzy odbywają się okazjonalne koncerty, wystawy, prelekcje, a także festiwale (zawsze w drugiej połowie sierpnia), podczas których występują artyści z wielu krajów świata.

 

Nohant - Les Rencontres Internationales Frédéric Chopin

Nohant - niewielka miejscowość położona 300 km na południe od Paryża w rejonie Berry związana jest przede wszystkim z postacią George Sand, ale także z Chopinem, który przebywał - głównie latem - w jej posiadłości w okresie 1841-1846. O wizytach Chopina w Nohant, o tym, że stworzył tutaj wiele swych dzieł (26 opusów), m.in.: Sonatę h-moll, Scherzo E-dur, Fantazję f-moll, wybrane mazurki i nokturny, nie zapomnieli działacze Towarzystw Chopinowskich w Nohant i Paryżu. Wielkie zasługi na tym polu ponoszą Yves Henry i Jean Yves Clement, którzy podjęli się organizacji Międzynarodowych Spotkań Chopinowskich. Pierwsze z nich odbyły się w 1997 r., następne zawsze w drugiej połowie lipca, po festiwalu „Fêtes romantiques de Nohant" poświęconemu G. Sand, który ma ponad 40-letnią tradycję i gromadzi miłośników literatury i muzyki. Organizatorzy Spotkań Chopinowskich trwających 8 dni proponują koncerty, kursy mistrzowskie, wykłady i okolicznościowe wystawy. Recitale, których programy wypełniają nie tylko dzieła Chopina, lecz także szeroki repertuar pianistyczny, odbywają się w zabytkowej owczarni zaadaptowanej na salę koncertową z 400 miejscami. Występowali w niej m.in.: Brigitte Engerer, Philipe Giusiano, Marc Laforet, Garrick, Ohlsson, Janusz Olejniczak, Nelson Goerner i wielu innych. Na kursy mistrzowskie i wykłady organizatorzy zapraszają do Teatru im. Maurycego Sand w La Châtre. Każdego roku festiwal gości kilku młodych artystów z rożnych krajów, którym zapewnia się pobyt, udział w lekcjach, wykładach oraz koncertach, a także proponuje występ na zakończenie festiwalu. Kursy mistrzowskie prowadzili tam m.in. Miłosz Magin i Janusz Olejniczak, a wykłady przybliżające życie i twórczość Chopina oraz jego czasy - znani muzykolodzy, m.in. prof. Irena Poniatowska i prof. Jean-Jacques Eigeldinger.

 

Paryż

Również w Paryżu, gdzie Fryderyk Chopin spędził 19 lat swego życia, odbywają się okazjonalne koncerty, mające długą tradycję, które organizuje reaktywowane tam w 1979 r. Towarzystwo im. F. Chopina. Pierwszy Festiwal, który odbył się w 1983 r. z inicjatywy Elisabeth Parmentier, połączono z wystawą, wykładami, a także z pokazem filmów Krzysztofa Zanussiego „Drogi pośród nocy". Do udziału w koncertach zostali zaproszeni artyści z wielu krajów, m.in.: Bernard Ringeissen, John Ogdon, Eric Berchot, Akiko Ebi, Marek Drewnowski i Piotr Paleczny. Recitale chopinowskie odbywały się codziennie od 1 kwietnia do 12 maja w Trianon, w parku Bagatelle w Lasku Bulońskim, natomiast koncerty kameralne, symfoniczne, których programy obejmowały kompozycje współczesnych Chopinowi twórców, jak Franchomme, Liszt czy Schumann, miały miejsce w innych salach: w Theatre Ranelagh, w Sali Alfreda Cortot, w Domu Radia Francuskiego, Bibliotece Polskiej oraz w Amfiteatrze Richelieu na Sorbonie. Od wielu już lat festiwal odbywa się w wypełnionej kwiatami oranżerii w parku Bagatelle, będącym częścią Lasku Bulońskiego. Każdego roku organizatorzy wybierają temat przewodni, np. „Chopin i jego czasy", „Postać Chopina", „Chopin mało znany" czy - w roku 2009 -  „Chopin zaprasza Szymanowskiego". Podczas minionych festiwali występowało wielu artystów z Francji i zagranicy; gościli na nich sławni wirtuozi i młodzi pianiści, laureaci międzynarodowych konkursów pianistycznych. Wykonawcy prezentują programy złożone nie tylko z kompozycji Chopina, lecz także z dzieł współczesnych mu twórców, jak: Alkan, Schumann czy Mendelssohn, oraz kompozytorów XX-wiecznych. Prezentowano tam również utwory inspirowane muzyką Chopina. Festiwal obecny jest w mediach, w telewizji - w kanale France 3, oraz w programie France Musique / Radio France i Radio Classique, dzięki czemu koncerty docierają do słuchaczy rozgłośni zrzeszonych w Europejskiej Unii Radiowej.

 

Mariańskie Łaźnie

O pobycie Fryderyka Chopina w Mariańskich Łaźniach przypomina pamiątkowa tablica, wmurowana w ścianę domu „Pod białym Łabędziem" 31 lipca 1902 r., a także niewielkie muzeum i festiwale, które organizuje tamtejsze Towarzystwo Chopinowskie. Wyszło ono z inicjatywą zorganizowania Festiwalu Chopinowskiego na wzór festiwalu dusznickiego. W 1950 r. festiwal odbył się po raz pierwszy i od tamtej pory odbywa się zawsze w drugiej połowie sierpnia. Mariańskie Łaźnie goszczą pianistów, zespoły kameralne, orkiestry i dyrygentów. Występują tu artyści z Czech, Polski i z wielu innych krajów; często zapraszani są laureaci Międzynarodowych Konkursów Chopinowskich odbywających się w Warszawie. Oni właśnie zdominowali festiwal w 1986 r., kiedy obchodzono 150 rocznicę pobytu Chopina w Mariańskich Łaźniach. Wystąpili wówczas m.in.: Krzysztof Jabłoński, Jean Marc Luisada, a także Howard Shelley i Irina Berković oraz Zachodnioczeska Orkiestra Symfoniczna, którą prowadził Jerzy Salwarowski. Koncerty odbywały się w 4 punktach miasta: w sali koncertowej Kasyna, teatrze im. Gogola, Domu Chopina i w Muzeum Miejskim. Odbyło się pięć recitali, zorganizowano ponadto trzy koncerty symfoniczne oraz trzy wystawy. Podczas pierwszej z nich, zatytułowanej „Dokumenty i pamiątki związane z Fryderykiem Chopinem i Marią Wodzińską", pokazano bezcenne pamiątki przede wszystkim po tej ostatniej. Druga wystawa, zatytułowana „150 rocznica pobytu Fryderyka Chopina w Mariańskich Łaźniach", przypominała tradycje chopinowskie tego miejsca, trzecia zaś eksponowała portrety i rzeźby poświęcone Chopinowi i jemu współczesnym (m.in. Rossiniemu, Belliniemu, Lisztowi i Balzakowi), których autorem jest Jean Pierre Dantan. Inicjatorem wielu przedsięwzięć, kolejnych wystaw i koncertów był wieloletni prezes Towarzystwa Chopinowskiego, Jaroslav Simonides.

 

Gaming

Gaming - urokliwe miejsce w Dolnej Austrii - od 1984 r. przyciąga miłośników muzyki Chopina. Inicjatorem i organizatorem tamtejszych spotkań jest Międzynarodowe Towarzystwo Chopinowskie w Wiedniu, jedno z najaktywniejszych muzycznych towarzystw w Austrii. Jego początki sięgają 1949 r., kiedy to w Austrii uroczyście obchodzono setną rocznicę śmierci Chopina. Przygotowano wówczas wystawy „Chopin w Wiedniu" oraz „Wiedeńskie wspomnienia o Chopinie", których organizatorami byli Urząd Kultury i Kształcenia w Wiedniu oraz Wydział Prasowy polskiej ambasady. Towarzystwo Austriacko-Polskie zorganizowało natomiast uroczysty koncert w auli Związku Muzycznego, podczas którego wystąpiła Orkiestra Symfoników Wiedeńskich; za pulpitem dyrygenckim stanął Mieczysław Mierzejewski, solistą był Władysław Kędra. Wydarzenia te zainspirowały środowisko do założenia Towarzystwa Chopinowskiego. Nastąpiło to w 1952 r., a dwa lata później, na walnym zebraniu, przyjęto nazwę Międzynarodowego Towarzystwa Chopinowskiego. Kiedy cały świat obchodził 150 rocznicę urodzin Chopina, Towarzystwo zorganizowało uroczystą mszę w kaplicy w Hofburgu, którą niegdyś odwiedzał Chopin podczas pobytu w Wiedniu. Następnie obchody przeniesiono do Kohlmarkt, gdzie w latach 1830-1831 mieszkał kompozytor, a w 1949 r. Austriacko-Polskie Towarzystwo ufundowało tablicę upamiętniającą ten fakt.

Kiedy w 1976 r. wybrano nowego prezesa - dr Theodora Kanitzera, działalność Towarzystwa Chopinowskiego stała się jeszcze intensywniejsza. To dzięki niemu oraz dr Kurtowi Eichingerowi w 1984 r. odbył się pierwszy Festiwal Chopinowski, na którego miejsce wybrano Gaming w rejonie Otscher z historycznym kompleksem byłego klasztoru kartuzów. Opuszczony zabytek niszczał przez 200 lat i dopiero w latach 80. XX wieku jego odrestaurowania podjął się architekt Walter Hildebrand. Przedsięwzięcie to wsparł rząd Dolnej Austrii. Na inaugurację zapraszane są zawsze orkiestry; występowali tutaj m.in. Wiedeńska Sinfonietta, Capella Cracoviensis, Orkiestra Symfoniczna Dolnej Austrii, a także Orkiestra Kameralna Słowackiej Filharmonii; dyrygowali m.in. Ewald Danel i Tadeusz Strugała.

W kościele parafialnym z zabytkowymi organami, na których grał młody Wolfgang Amadeusz Mozart, występowały chóry, m.in.: Cantores Minores Wratislaviensis, Poznańskie Słowiki, Affabre Concinui, Männergesangsverein z Wiednia oraz Chór Filharmonii w Budapeszcie, ale dominantę stanowią oczywiście recitale. W kościele, w Sali Prałatów i w Bibliotece Barokowej występowali artyści z Austrii, Polski, Francji, Rosji, Niemiec, Czech, Słowacji, Węgier, Litwy, Szwecji, Rumunii, Hiszpanii, Stanów Zjednoczonych, Japonii, Korei, Chin i Tajwanu. Wyjątkowy koncert w 1994 r. w ramach Festiwalu Chopinowskiego w Gaming dał - rok przed śmiercią - światowej sławy pianista Światosław Richter.

Dodatkową atrakcją jest tutaj „Nokturn" - koncert nocny przy świecach, podczas którego występują wszyscy uczestnicy Festiwalu. Wieczór ten łączy się z prelekcjami przybliżającymi życie kompozytora. „Chopin i kobiety", „Chopin we Francji" czy „Chopin i jego niemieccy przyjaciele" - to wybrane tytuły spotkań cieszących się wielkim zainteresowaniem. Festiwal odbywa się corocznie w sierpniu i trwa 4 dni.

 

Wiedeń

Wiedeń - miasto, które Chopin odwiedzał we wczesnej młodości i w którym spędził osiem miesięcy po wyjeździe z Polski (od 23 listopada 1830 r. do 20 lipca 1831 r.) - pamięta o kompozytorze. W 1949 r., w setną rocznicę śmierci Chopina, odbył się tam wspominany już koncert Symfoników Wiedeńskich pod batutą Mieczysława Mierzejewskiego. Jednym z zadań powstałego tam w 1952 r. Towarzystwa Chopinowskiego było organizowanie koncertów. Zapraszano artystów do udziału w wieczorach okazjonalnych, a kiedy w 1976 r. prezesem został dr Theodor Kanitzer, zainicjował on pierwszy cykl koncertowy Towarzystwa; cykle te trwają zwykle od jesieni do wiosny. W październiku 1977 r. wystąpili austriaccy pianiści Hans Graf i Carmen Vitis-Adnet wraz z zespołem kameralnym Wiedeńskiej Akademii Muzycznej. Na koncercie obecny był wraz z żoną ówczesny prezydent Austrii Herman Kirschläger i polski ambasador, dr Ryszard Karski. Wydarzenie to zapoczątkowało regularne spotkania muzyczne.

W ramach tego przedsięwzięcia gościło w Wiedniu wielu wybitnych muzyków, m.in. Halina Czerny Stefańska, Jerzy Godziszewski, Dang Tai Son, Tatiana Szebanowa, Piotr Paleczny, Philippe Giusiano, Jean Marc Luisada, Marc Laforet, a także bracia Jacek i Maciej Łukaszczykowie. Organizatorzy udostępniali również estradę młodym, debiutującym artystom. W ciągu ponad 30 lat zmieniały się miejsca koncertów, zawsze były to jednak renomowane sale Wiednia. Od kilku lat koncerty najczęściej odbywają się w pięknych wnętrzach zabytkowego Pałacu Henkelvon Donnersmark (Radisson SAS ) naprzeciwko parku miejskiego i cieszą się zawsze wielkim powodzeniem.

 

Warszawa - „Chopin i jego Europa"

Najmłodszy z festiwali - „Chopin i jego Europa" - odbywa się w Warszawie, w mieście, gdzie Chopin spędził pierwszych 20 lat swojego życia. Głównym zamierzeniem festiwalu, który powstał z inicjatywy Stanisława Leszczyńskiego, było stworzenie imprezy o wielkiej randze artystycznej i ukazanie twórczości Chopina w szerokim kontekście historycznym. Organizatorem festiwalu jest Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, z którym współdziałają Filharmonia Narodowa, Teatr Wielki i Program II Polskiego Radia. Pierwszy festiwal odbył się w 2005 r. we wrześniu przy współpracy Filharmonii Narodowej w Warszawie, a jego dominantę stanowiły koncerty Orkiestry XVIII wieku pod batutą Fransa Bruggena, który to zespół gościł także podczas kolejnych edycji festiwalu. Podczas pierwszego festiwalu, na którym wystąpili pianiści Dang Thai Son, Fou Tsong, Nikolaj Luganski i Nelson Goerner, zostały zaprezentowane dzieła Chopina w historycznej szacie dźwiękowej na instrumentach z epoki. Drugi festiwal (odbywał się on od 19 do 31 sierpnia 2006) nosił tytuł „Od Mozarta do Friedricha Gouldy", a wśród wykonawców znaleźli się artyści tej rangi, co Martha Argerich, Garrick Ohlsson, Rafał Blechacz, Lilya Zilberstein, Oli Mustonen, Rico i Paul Gulda oraz dyrygenci: Jerzy Maksymiuk, Aleksander Rabinowicz i Antoni Wit. Wystąpiły orkiestry: Filharmonii Narodowej, Sinfonia Varsovia oraz wspomniana Orkiestra XVIII wieku z Fransem Bruggenem.

Podczas trzeciego festiwalu (15-31 sierpnia 2007) zatytułowanego „Wokół wielkiego Romantyzmu" (od Mozarta do Tomasza Stańki) wśród 200 wykonawców znaleźli się: Ewa Pobłocka, Kevin Kenner, Roland Pontinen, Christian Tetzlaff, Tatiana Szebanowa i Colleen Ka Ling, a ponadto odbył się koncert z udziałem min. Tomasza Stańki, który wraz z Makoto Ozone zaprezentował kompozycje jazzowe inspirowane twórczością Chopina i Mozarta. Czwarta edycja festiwalu w 2008 r., zatytułowana „Od Pogorelića do Czajkowskiego", nawiązała zarówno do postaci Piotra Czajkowskiego, jak też do polskiego pianisty i kompozytora, zmarłego przedwcześnie Andrzeja Czajkowskiego. Maciej Grzybowski wykonał jego II Koncert fortepianowy. W programach koncertów znalazły się dzieła z szerokiego repertuaru fortepianowego w wykonaniu m.in.: Grigorija Sokołowa, Ivo Pogorelica, Piers Lane'a, Aleksandra Lubimova, Janusza Olejniczaka i Philippe'a Giusiano. Kontynuowano koncerty na instrumentach z epoki; oprócz Krystiana Bezuidenhouta, na dawnych instrumentach grali: Nikolai Demidenko, Dina Yoffe, Janusz Olejniczak, Kevin Kenner, Alexander Melnikow i Alexiej Lubimov.

Piąty festiwal odbył się w dniach 16-31 sierpnia; zaplanowano 11 koncertów symfonicznych, 13 recitali fortepianowych i koncertów kameralnych w udziałem 300 wykonawców.

 

Anna Skulska

 

 

 

Start : O Nas : Redakcja : Kontakt : Mapa serwisu
Copyright by TIFC 2008. Realizacja Rotos.